Als eerste het grote nieuws: We hebben het hele rondje Australië gehaald!!! We zijn na een totaal van 6 maanden reizen weer terug bij het beginpunt; Adelaide. Terwijl we aan het reizen waren,
hebben we wel aan jullie gedacht hoor, om jullie op de hoogte te brengen van onze grote avonturen. Maar door het strakke reisschema en het vaak ontbreken van internet krijgen jullie nu een
reisverhaal van de afgelopen 2 maanden :-P.
In het Noorden wordt het ten zeerste afgeraden om te gaan zwemmen ivm de zoutwaterkrokodillen! Dus wij zijn gaan zwemmen in een rivier; nee geintje, we zijn op een jumping-crocs-cruise gegaan; en
we snappen nu echt waarom we niet mogen zwemmen (zie foto’s). Damn, wat waren dat grote joekels en veel, alleen maar op een klein stukje rivier. Laat staan op een hele rivier of in de zee! Hierna
hebben we nog twee nachten geslapen in Darwin en op naar het mooie Broome!
Volgende dag nog heerlijk op het strand gechilld, we konden nog net niet zwemmen ivm het einde van de dodelijke stinger (kwal) seizoen; al waren de locals toch al in de zee te vinden.
(We hebben dit verhaal op dat moment maar niet aan de moeders verteld, want we moesten nog ongeveer 2 maanden reizen en meer dan 10.000km rijden).
Na dit vervelende gebeuren kwamen we in Exmouth aan en zijn we met walvishaaien gaan zwemmen! SUPERVET! Wat zijn die beesten groot!
Hierna nog een paar dagen gerelaxed bij Coral Bay; snorkelen, 2,5 jaar relatie gevierd, op een strand gelopen van alleen maar schelpen (dus het heet inderdaad Shell beach :-P). In Monkey Mia (nee
daar hebben ze dan weer geen apen) dolfijnen gezien op ongeveer een meter afstand. Julia werd uitgekozen om een dolfijn te voeren, weer een jeugddroom in vervulling :P
Nog een aantal honderden kilometers te hebben gereden kwamen we dan aan in Perth. Omdat we het rijden wel echt zat waren en we goed aan onze planning hielden, zijn we lekker een week in Perth
gebleven. We hadden een kamer geboekt via AirBnB bij George en Holly; groot huis, relaxte familie, tijd om te wassen en ff bij te komen. Vanuit Perth nog een dagje naar Rottnest Island gevaren,
waar ze de beroemde quokka’s hebben (zie foto; soort van lachende hamsters). In de regen naar een militaire parade gekeken op ANZAC Day (soort van bevrijdingsdag). Na afscheid genomen te hebben van
Perth reden we door naar de zuid-west punt van Australië.
Richting het zuiden werd het wel steeds kouder, we voelden wel dat de zomer voorbij was en de herfst ging beginnen; overdag nog wel 18 graden maar 's nachts wel tot een graad of 10-12. Dus het
kamperen werd wel steeds onaangenamer en daarom toch maar vaker een kamer in een hostel of hotel genomen. In het gebied van Margaret River hebben we een aantal grotten bezocht, vuurtoren beklommen
en het is de wijnregio van West-Australië dus ook nog de nodige wijntjes geproefd!
Via een kleine detour via Port Lincoln, zijn we nog even een weekendje gestopt in de Barossa Valley. Hier hebben we een fietstocht gedaan van 40km, want het was (natuurlijk weer) een wijnregio en
we kunnen natuurlijk nooit genoeg van wijn krijgen :-P:-D.
En uiteindelijk zijn we eergisteren teruggekomen in Adelaide. We zijn gisteren meteen naar het koala ziekenhuis geweest om de Kowie’s weer te bekijken :-D.
We hadden de auto nog maar net op internet gezet en hebben hem al verkocht!!! Voor dezelfde prijs als waar we hem voor gekocht hebben :-D. Dus na meer dan 10 maanden en meer dan 30.000km te mee
hebben gereden hebben we van de geliefde Camry afscheid genomen… een verdrietig moment.
En om nog even in het goede nieuws te blijven; we hebben ook een huisje in Rotterdam; dus binnenkort meteen een housewarming :-).
Nog 3 weekies en dan zijn we weer thuis mensen! Dus tot die tijd moeten nog een aantal (saaie) dingen regelen zoals bankzaken/belastingaangifte. En natuurlijk nog een aantal leuke dingen doen zoals
bekenden hier in Adelaide opzoeken en natuurlijk heel veel naar de koala’s gaan voor Julia (dat gaat goedkomen, want ze is al ingeschakeld voor 3 dagen per week)!
Waarschijnlijk volgt er nog een laatste blog over de drie weken hier in Adelaide en dan kunnen jullie de reisverhalen live horen als we in NL weer terug zijn!
Daar zijn we weer! Het verhaal begint net nadat we Sydney zijn vertrokken. We hadden in Sydney even een globale planning gemaakt en zagen dat we toch wel een beetje moeten gaan opschieten om de
hele kust van Australie te rijden en op tijd terug te zijn om weer terug naar NL te vliegen.
De dag dat we uit Sydney reden, hebben we toch onze Camry een service beurt gegeven om toch te zorgen dat hij onze reis helemaal kan vergezellen.
Na Port Macquirie zijn we doorgereden naar de hippie stad Byron Bay! Super relaxte sfeer, alles rustig aan en chill. Dus echt iets voor ons :-P Lekker een beetje surfshops afgestruind, terrasje
gepakt en gesurft.
Na dit relaxte avontuur hebben we New South Wales afgesloten en gingen we op naar de volgende staat: Queensland! Als eerste kwamen we bij de Goldcoast aan; Surfers Paradise. Dat klinkt super… Maar
het was verschrikkelijk! Alleen maar hoge wolkenkrabbers, nachtclubs, hele dure hotels en campings. En het ergste was ook nog eens on-shore wind; dus geen of alleen maar slechte golven! Dus wij
dachten; F*CK THIS en we hebben de hele Goldcoast overgeslagen. En via een kleine detour met een wijnproeverij door naar Brisbane.
In Brisbane hadden we via AirBNB een kamer bij John en Susan gehuurd. Een beetje rare situatie; want zij gingen om 19 uur al slapen, zonder iets te zeggen en om 5 uur op met veel lawaai en kabaal.
Maar dat mocht natuurlijk niet de pret drukken, want we kregen wel gratis ontbijt, konden gratis wassen en zijn uiteindelijk met John naar Fraser Island gegaan. En wij zijn gewoon twee dagen lekker
hele dag in Brisbane geweest. Stadswandeling, uit eten en met een gratis rondvaart de stad verkennen. Wel een hele grote spin in onze kamer en op een wandeling bijna op een felgroene slang getrapt…
We konden natuurlijk niet voorbij the Australian Zoo rijden, de dierentuin van Steve Irwin! Wat een super mooie dierentuin is dat zeg! En natuurlijk hebben ze er een krokodillenshow met de Salty’s
(zoutwater krokodillen), zie foto’s.
Toen kwam het avontuur van Fraser Island! Dit begon al geweldig. We gingen met John, want hij had een auto met vierwielaandrijving en dit is op Fraser Island verplicht. Fraser Island is een eiland
zonder normale wegen, alleen maar dirt road met heel veel zand. Dus onze Camry konden we niet meenemen en hadden met John om 11 uur bij de veerboot afgesproken. Drie dagen later hoorde we dat op de
plek waar wij met onze auto hadden staan wachten op de veer, er een sink hole was geweest om 11:15 en het stuk strand waar wij hebben gestaan helemaal de zee is ingezogen!
Na dit grote avontuur en afscheid van John te hebben genomen, hebben we nog ff gesurft in Agnes Waters (laatste stadje waar je kon surfen; door great barrier reef heb je geen golven). Super dag
gehad; heel veel ongebroken golven gepakt! Legendary!!!
Toen volgde 3 dagen op een jacht in de Whitsundays! Jammer van veel regen en super warme, zweterige nachten. Wel super mooie witte stranden gezien, gesnorkeld met Nemo en schildpadden. En een hele
leuke groep ontmoet; o.a. Jos en Scarlett. Laten deze nou net uit Rotterdam komen en Jos werkt op de SEH in Maasstad :-P Na de boottocht nog een goede afterparty gehouden met iedereen van de boot,
wat Julia moest ontgelden de volgende dag :-P:-S
En voordat onze reis naar Cairns begon, hebben we nog twee relaxte dagen op Magnetic Island gechilld (vooral voor de wilde koala’s die we daar weer eens konden zien)! Eerst ff in Cairns onze
duiktrip geboekt; en toen door naar de Daintree. Super mooi regenwoud! Maar vochtig en heet!!! En jah je raadt het al; REGENwoud! Tent opzetten in de regen, alles zeiknat en natuurlijk niet droog
te krijgen door de vochtigheid… en daarna gaat het stinken… Maar een paar super mooie wandelingen gemaakt en een Crocodile Cruise gedaan: 5 meter lange Salty gezien :-O
Ons avontuur aan de Oostkust en dit lange verhaal voor jullie is bijna uit. Maar niet voordat we afsluiten met een klapper, Rene durfde het aan: Skydiven! Hij vond het geweldig en Julia moet
volgende keer mee, maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren :-)
Volgende keer gaan we verder met het avontuur en vooral de echt grote roadtrip, want we hebben nog heel wat kilometers te gaan…
Daar zijn we weer eens even! Dit keer vanuit Sydney. Onze reis vliegt en het is lastig alles op te schrijven in de blog, maar een samenvatting moet toch wel lukken.
We pakken het verhaal weer op in Melbourne, alwaar we met moeders naar de Australian Open zijn gegaan. Je moet met de tickets daar maar net geluk hebben dat je een leuke wedstrijd te zien krijgt,
en dat hadden we. In het Rod Laver stadion speelde Lleyton Hewitt (Australiër) zijn allerlaatste wedstrijd (hij verloor namelijk…), tegen David Ferrer. Mooi om mee te maken, duizenden Australiërs
natuurlijk op de tribune. De dag daarna laatste dagje met de familie, lekker uit eten geweest en een vervroegde verjaardag van Julia gevierd. De volgende ochtend afscheid genomen om gelijk Myrthe
en Chris alweer te verwelkomen (en 2 dagen later ook nog Myrthe’s vriend Leonard), want die kwamen nu aan om ons 2 weken te vergezellen! Met hen hebben we Melbourne nog wat verder verkend en nog
een dagje Australian Open meegepakt (ditmaal zagen we wederom Ferrer spelen, nu tegen John Isner).
Na Melbourne kon het kampeeravontuur beginnen, we gingen naar Wilson’s Promontory National Park. Mooi park aan de kust, bergje opgelopen, en de ergste regenbui ooit moeten doorstaan. We zaten al
overdekt, maar alsnog werd alles nat, heel de grond stroomde over. Daarom die avond maar naar het dichtstbijzijnde dorpje gereden om daar te eten. De rit terug kostte ons meerdere jaren van ons
leven, gezien de hoeveelheid wombats, hertjes, possums en ander gespuis dat de weg overstak, maar Chris heeft ons en de auto allemaal heel thuis weten te brengen!
De volgende bestemming was een waanzinnig leuke Ecocabin bij Merimbula in de buurt. We wilden vooral even een droge nacht, maar besloten uiteindelijk 3 nachten te blijven. Er waren welgeteld 2
cabins bezet, er zat een golfbaantje (weliswaar erg modderig), tennisbaan en zwembad bij. Evenals heel erg veel skippies, en gratis skippy en vogelvoer. Vanuit deze idyllische plek hebben we
oesters gegeten, bodyboards gekocht en gelijk benut, gewandeld natuurlijk en vooral veel spelletjes gespeeld en gechilled.
Hierna was het weer tijd voor kamperen, bij Jervis Bay, maar omdat de wegen amper zichtbaar waren door regen, besloten we toch maar 1 nachtje in een motel door te brengen in het oh zo leuke Kiama,
ook weer een hele ervaring met 5 man op 1 kamer. We hebben wel weer een goed lesje darmdiscipline geleerd (voor de insiders)... En natuurlijk ook etherdiscipline, want in onze collectie waren ook
walkietalkies toegevoegd, om met de auto’s onderling te kunnen communiceren. Omdat de caravanparken in Kiama afschuwelijk waren, zijn we de dag daarna weer de natuur in gevlucht, bij Jervis Bay.
Daar stond een surfles met z’n allen op het programma, met de 'Wave of the day’-award voor Julia en de 'Nosedive’-award voor Leonard. Op een ander strandje kon je snorkelen, wat resulteerde in de
eerste echte dierenaanval die we hebben moeten doorstaan, Julia’s arm werd gegrepen door een heuse Bluebottle kwal. Chris en Myrthe waren zo gallant om even in een flesje te plassen, dus jawel,
Julia heeft urine over haar arm gegoten…
Na Jervis Bay ging de reis verder naar Sydney, waar we in een heerlijk airbnb appartement zaten. We gingen naar de Parelvissers opera in the Opera House, hebben over de Harbour Bridge gelopen,
Bondi Beach gezien (helaas was het slecht weer en zagen we geen echte Baywatchers in actie) en nog in een pub rugby gekeken voordat Myrthe en Leonard na Chris ook het vliegtuig alweer in moesten…
Nu begon voor ons de grote round-trip met z’n 2en! Eerst naar de Blue Mountains, even weg uit de stad (3 dagen achter elkaar is voor ons wel weer genoeg), deze bergen overtroffen al onze
verwachtingen. Waanzinnige uitzichten langs kliffen en helaas toch ook weer erg veel selfie-makende Chinezen bij een spectaculair uitzicht bij Echo Point. En hoogtepuntje was Canyoning. Abseilen,
klimmen, zwemmen, springen en weer abseilen door een canyon, heel erg vet. Hoewel de klim terug omhoog de canyon uit iets is dat Julia graag snel weer vergeet…
Hierna gingen we weer terug naar Sydney, naar een hostel van de organisatie waar we mee geboekt hebben (australian backpackers) langs de Northern Beaches. Daar een lekker stranddagje gehad, en toen
werd Julia 30… Op Valentijnsdag. Als verrassingsuitje gingen we vroeg op om naar het Opera House voor een rondleiding, en daarna met een watertaxi naar de volgende locatie. Daar stonden
watervliegtuigjes klaar, waarmee we over Sydney en Bondi Beach gingen vliegen. Heel mooie uitzichten en heel vet om in zo’n vliegtuigje te zitten. Daarna gingen we zowaar 'shoppen’ en hebben we
heel romantisch spare-ribs gegeten. Als afsluiter op een roof-top terras met uitzicht op de haven met the Opera House een cocktail gedronken.
En toen was het geld op :-P. Dus vanaf nu gaan we proberen lekker goedkoop te doen, en op naar het noorden. Het reisschema is gemaakt, echt rustig aan kunnen we niet doen, maar het hele rondje moet
gaan lukken, als de auto meewerkt natuurlijk! Voor de liefhebbers, we gaan ongeveer zo rijden:
Sydney - Brisbane - Cairns - Darwin - Broome - Perth - Adelaide - Schiphol!
We spreken jullie weer ergens verderop, tot snel, veel liefs vanuit Down Under,
We doen hier tegenwoordig zoveel, dat er zo nu en dan dingen bij in schieten in de blog. Op verzoek van Jessica en omdat het kan, hier toch nog even een kort verhaal over onze week Tasmanië!
De reis naar het eiland toe ging met de boot, de Spirit of Tasmania, en duurde maar liefst 9 uur. Na de eerste nacht tussen de wallabies te hebben gekampeerd, reden we de volgende ochtend naar
Cradle Mountain National Park. Aldaar zijn we gelijk gaan wandelen om Dove Lake heen. Mama liep wat vooruit en vertelde ons heel rustig dat ze even om een slang heen gewandeld was. Op 1 meter
afstand (Quote "die lag daar gewoon heel rustig")... Ter info: ze durft 's nachts niet eens de tent uit vanwege de wallabies, maar langs een (waarschijnlijk giftige) zwarte slang op een meter
afstand wel!!! Daarna reden we naar de enige camping in de buurt langs ongeveer 10 borden waarop stond dat het vol was. Gelukkig konden ze 2 kleine tentjes nog wel kwijt. Wij bijna niet, want de
grond was puur steen, dus de haringen moesten aan bomen en achter grote rotsen vastgezet worden. ' s Nachts ging het ook nog regenen t/m de ochtend, dus echt een leuke kampeernacht kunnen we het
niet noemen.
De volgende dag zijn we naar Marion's Lookout gewandeld. 's Middags besloten we dus een cabin te huren in Queenstown. Geen slechte keuze, want een heftige thunderstorm was op komst. Diezelfde
thunderstorm bleek achteraf ook bosbranden te hebben veroorzaakt in Cradle Mountain park, waar wij net vandaan kwamen. Zelfs zo erg dat de camping en alles geëvacueerd moest worden. De volgende dag
hebben we een treinrit gemaakt in een oude stoomtrein door het regenwoud (Western Railway). Dat deed z'n naam eer aan, het regende de hele dag en was maar liefst 12 graden. Jaja, ook wij hebben het
koud gehad hier in Australië!
De reis vervolgde naar Hobart, vooral veel kilometers gemaakt. Alle cabins zaten vol, dus uiteindelijk zijn we in een hostel gaan slapen, uit eten geweest met de lekkerste steak ooit! We wilden de
dag daarna eigenlijk naar MONA, een schijnbaar beroemd museum, maar vanwege een festival kon je er niet in. Dus doorgereden naar Freycinet Peninsula. Daar gingen we free campen bij Friendly
Beaches, heel erg mooi, met allerlei afgelegen privèstranden. Helaas was de weg naar deze camping toe unsealed en nogal hobbelig. Iets dat we de dag daarna moesten bezuren. Want jawel, onze
prachtige Toyota Camry begaf het... Op de weer sealed road brak de uitlaat af bij de motor en waren we dus gestrand. Godzijdank hadden we telefoonbereik (dat was niet zo op de unsealed road). Na
lid te zijn geworden van de Australische ANWB (RAA), kon er een mannetje komen. Omdat het weekend was en we maandag de boot terug moesten hebben, was het even spannend of het goed zou komen, maar
de beste man besloot ons bij zijn 'thuisgarage' te helpen en de boel weer aan elkaar te lassen.
Diezelfde ochtend zijn we weer ingecheckt op de Spirit of Tasmania (deze was vertraagd, omdat een paar dagen eerder in de storm de boot was losgeraakt en bijna was gestrand op het strand van
Melbourne).
Het eerste verhaal van 2016 vanuit Down Under. Maar we beginnen toch nog met het einde van 2015. Eindelijk was het zover; Julia’s familie kwam 27 december aan rond 2130 uur op Adelaide Airport. Na
een hele lange reis en helemaal gebroken, wilden ze als eerste… PIZZA eten :-P. We gingen naar de Domino’s, want die was lekker vertrouwd (aangezien die bij Daan en Janne om de hoek zit in NL… :-P)
En ze smaakte toch wel hetzelfde. Na 2 biertjes gingen ze toch maar slapen om de volgende dag weer fris en fruitig met ons op stap te gaan.
30 december hadden we een dolfijnenboot geboekt; waar we 3 uur lang op zoek naar dolfijnen gingen op een hele grote catamaran. En als ze dan gespot waren, werd er een touw uitgegooid en moest
iedereen zo snel mogelijk het water in; zodat je ze met je snorkel op onder water kon zien. Hele vette ervaring om dolfijnen onder je door te zien zwemmen! De dag sloten we af met een BBQ bij Dr
Phil; en dit was vooral veel eten en veel drank!
En dan de laatste dag van 2015! Normaal wordt je wakker geknald met vuurwerk, maar hier in Oz mag er alleen professioneel vuurwerk worden afgestoken ivm het hoge risico op bosbranden.
Na de laatste dagen ongezond te hebben gegeten, moesten we natuurlijk wel weer al die calorieën er af trainen; dus we begonnen de dag met een hike van 3 uur met +/- 36 graden... Maar wel 4 koala’s
in het wild gezien! Na een middagdutje gingen we om 1900 lekker uit eten. Om 2130 uur vuurwerkshow op de ene pier gekeken (dit wordt expres wat eerder gedaan voor de kinderen) en ook nog een grote
vuurwerkshow om 0 uur op een andere pier! En het was toen nog 30 graden; dus we zaten lekker in onze zomerkleding op het strand, met sterretjes, vuurwerk te kijken!
Julia moest nog op 1-1 haar allerlaatste dag werken in het koalaziekenhuis… Een verdrietig moment natuurlijk. Moeders en Janne mee om daar te helpen; de mannen bleven thuis om o.a. autoverzekering
te checken en beetje te relaxen. Want Daan was de laatste paar dagen niet lekker en moest rustig aan doen.
En toen was het werkende normale leventje in Adelaide tot een eind gekomen en begon het nieuwe avontuur van onze tien maanden reis: REIZEN!!!
Onze eerste reis ging naar Kangaroo Island; het stormde op de weg naar Kangaroo Island en dat was dus al een voorteken van de rest van de tijd; want het was daar superkoud (denk aan 22 graden
overdag; ‚s nachts rond 15 graden) en het regende. Maar daarentegen stonden we op een camping waar we elke ochtend (en soms ook ‚s nachts) wakker werden gemaakt door gebrul van koala’s; walibi’s
die langs je tent huppen en allerlei vogels die losgingen. We zijn naar zeeleeuwen geweest; met een tour kwamen we tot wel 5 meter afstand van ze. En we hebben een hele dag naar het vogelbekdier
gezocht (Sorry Rickert, tot nu toe nog geen succes, maar hopelijk krijg ik hem nog wel voor je op de foto!).
De 5de gingen we terug naar Maclaren Vale om een hele dag wijn te proeven; 4 wijngaarden verder met gemiddeld 6 verschillende wijntjes de neus geproefd te hebben, rolden we onder begeleiding van
moeders (die zichzelf had gekroond tot ‚the Bob’!) naar huis om in een heerlijk bed te gaan slapen in een B&B.
Volgende ochtend was het niet je kater uitslapen; want we moesten bijna 6 uur rijden naar de Grampians, een nationaal park met hele mooie bergen en wandelingen. We stonden op een camping, gerund
door een vent met een baard, een staartje, Jezus-sandalen; het leek er wel eentje van de Amish. Maar de camping was geweldig want de kangoeroes sprongen letterlijk door de voortuin! Na een pittige
hike van 5 uur kropen we lekker onze tent weer in, om de volgende dag naar the Great Ocean Road te gaan!
We zijn gestopt bij the Twelve Apostels (en nee, het zijn er geen 12 :-S maar ze zijn zo genoemd om toeristen aan te trekken; en er waren wel honderden, vooral Chinese toeristen daar...). En toen
door naar Apollo Bay om daar lekker te gaan chillen en surfen. Jammer genoeg kregen Janne, Daan en moeders nog een aanrijding met een kangoeroe, want deze sprong uit het niets de weg op; maar
gelukkig alleen schade aan de auto en niets met hen. Maar de kangoeroe heeft het helaas niet gered.
Na een dagje surfen zijn we doorgereden naar Melbourne om daar nog een nachtje in een hotel te slapen; afscheid te nemen van Daan en Janne; zij gaan nog twee weken naar Cairns om te duiken en
strandvakantie te houden. Wij zijn vanochtend om 6 uur vertrokken met de boot om een week op Tasmanie te vertoeven. Hierna keren we terug naar Melbourne en volgt nog een dagje Australian Open met
moeders. Dan komen Daan en Janne nog terugvliegen naar Melbourne en dan gaan ze alweer teruag naar het koude NL.
En dan komen meteen Myrthe, Leonard en Chris om met ons nog een daggie Australian Open te bekijken en in twee weken van Melbourne naar Sydney te reizen!
Foto’s volgen nog want we hebben bijna nergens op de camping Wifi :-P
Hier nog een blog om dit jaar en onze 'werk-periode’ af te sluiten. Nou en wat een werkperiode is dit geweest. Julia is de afgelopen drie weken 7 dagen per week aan het werk, op haar werk in
Woodville en in het koala-ziekenhuis. Want Dr Phil heeft haar gevraagd om van 9-17 uur daar te werken en ook nog betaald!!! Dus die is haar jeugddroom optimaal aan het beleven maar kan ook wel een
stranddagje gebruiken inmiddels :-P. Op de Facebook pagina van het koalaziekenhuis staan wat verhalen van de afgelopen weken, dan kunnen jullie zien wat ze zoal doet in dat ziekenhuis. Helaas komen
er vooral heel veel erg zieke dieren binnen, koala’s met nierfalen of ernstige uitdroging door het hete weer, koalas die door honden zijn aangevallen (bijna altijd met door ons bespoedigde
dodelijke afloop…). Maar er zijn ook leuke verhalen: We hadden een possum die dacht dat hij zwarte piet was (of hier Santa!) en in de schoorsteen was gekropen en onder het roet zat. gelukkig doet
die het na een lekkere wasbeurt (onder narcose, want ze zijn agressief!!) erg goed.
Na meer dan een maand radiostilte zijn we nu eindelijk weer eens bereid om voor jullie een update te schrijven, op veler verzoek.
Na onze vakantie konden we gelijk een leegstaand huisje betrekken. De vader van onze beschermengel Dr. Phil had het huis naast dat van Marlene (waar we eerst logeerden) gekocht, en de huurders
kwamen er pas eind november in. Dus tot die tijd mochten wij daar wonen, bubbelbad inclusief! En net als eerder ook hier weer op slechts 100 m lopen van het strand.
Julia's registratie als dierenarts heeft 8 weken geduurd, maar begin november was het dan zover. En ook hier kwam Dr. Phil weer om de hoek, hij had wat praktijken benaderd en nog geen dag later een
baan geregeld. Bij Woodville Pet Doctor in North Adelaide, elke week een ander rooster, maar gemiddeld zo'n 3 a 4 dagen werk. Daarnaast draaien we elke zondag nu betaald samen de 'dierenarts'
dienst in het Koalaziekenhuis. We geven daar medicatie en checken alle beesten.
Naast werken zijn we natuurlijk ook aan het genieten, vooral van het mooie weer, zo nu en dan een dagje harde wind en iets 'koudere temperaturen' van rond de 20 graden, maar meestal toch wel
richting de 30. We spelen veel Kubb op het strand (Takkewijven ik ben goed in training voor de juiste werptechnieken). We zijn nog een keer gaan surfen in Middleton. Hiken rondom Adelaide tussen de
emu's en kangoeroes. We hebben Mt. Lofty beklommen, iets waar Julia het liever niet meer over wil hebben, steil! We zijn naar de Central Market in Adelaide centrum geweest om kangoeroe biefstuk te
kopen. We hebben gekayakked in Port Adelaide, het Dolphin Sanctuary. Ja Cora, hij kon het echt :-), niet omgeslagen, ondanks mangroven, dolfijnen en scheepswrakken die in de weg lagen.
Gisteren zijn we naar Hahndorf gegaan, iets dat we lang hadden uitgesteld. Het is een Duits dorpje hier in de buurt... Iedereen noemde het een reuzeleuke dagtrip, maar ja, het blijft Duits hè...
Toch maar gegaan, en wat bleek: het was toch leuk, en ze hadden er rookworst (voor bij onze boerenkool :-P volgens onze biologische klok is het toch winter).
Wat heeft de toekomst ons te bieden? Sinds vandaag hebben we ons eerste betaalde verblijf betrokken, via Airbnb hebben we in de wijk waar we al woonden aan het strand een studio gehuurd. Over 1
week kunnen we dan of in de vouwwagen van Dr. Phil op het caravanpark gaan wonen, of weer even bij hem thuis logeren. En van 8 tot 18 december gaan we housesitten in het huis van een van de
vrijwilligers in het koalaziekenhuis. Ons laatste weekje 'alleen' gaan we dan weer in dezelfde studio wonen die we nu ook huren via Airbnb.
En daarna is het alweer bijna klaar met Adelaide! Op 27 december komen de moeder van Julia, haar broer Daan en zijn vriendin Janne aan en gaan we met hen een paar weken vakantie vieren. Tegen die
tijd zullen we weer een nieuwe update gaan geven, over tranentrekkend afscheid van de koala's en al onze vrinden in Adelaide...
Dag lieve kijkbuiskinderen, tot de volgende villa!
Onze vakantie is naar het midden van Australië, ongeveer 1750km vanaf Adelaide, naar de echte Outback. Op vrijdag hebben we onze auto ingepakt met twee jerrycans benzine, een 18-liter-tank water en
ongeveer 20 liter water in flesjes (want als je stil komt te staan in de Outback dan kan je soms wel 3 uur lang niemand zien en dat met meer dan 40 graden is niet echt fijn). Daarnaast natuurlijk
al onze spullen zoals tent, kampeerstoeltjes, kleding, eten en alle andere meuk. En gelukkig hebben we voor deze lange reis allemaal muziek gedownload om lekker de hele weg mee te blèren met
natuurlijk de Backstreet Boys en lekker Nederlands; Marco Borsato!!!
Cooper Pedy is een mijnstadje, waar iedereen op zoek is naar Opal (dit is ook te zien want tot aan de horizon strekken er zich heuvels in alle formaten uit van 1 meter hoog tot wel 20 meter hoog,
zie foto's). Dit is de enige plek op de wereld dat je ondergronds kan kamperen! Heel fijn, omdat je dan zowel de hitte als de vliegen ontloopt. En dit hebben we dan ook natuurlijk gedaan (zie ook
de foto's)!
Na 750km kwamen we aan bij the Rock! Ook wel Uluru of Ayers Rock genoemd. Wat een grote steen is dat zeg; heel bijzonder om dit te hebben gezien! De temperatuur liep hier op tot zeker boven de 40
graden. Onze camping met zwembad was geen overbodige luxe. We zijn hier 3 nachten gebleven. Elke ochtend om 5 uur opgestaan om de sunrise te zien bij Uluru of bij zijn zusje Kata Tjuta (the
Olga's); een hike doen van 10km bij Uluru om de rots heen en 7km bij Kata Tjuta en dan heel erg snel naar het zwembad om af te koelen. Officieel sloten ze de wandelingen om 11 uur ivm de hitte. De
klim, echt de rots op, was al om 8 uur afgesloten, dus dat was geen optie.De wandeling bij Kata Tjuta was echt super; lekker ruig met klimmen enz.Na te hebben gedoucht gingen we de zonsondergang
bekijken in het park. En op 15 oktober deden we dit bij Uluru met een glaasje wijn om ons tweejarig jubileum samen te vieren! En na al die dagen op een klein gasje te hebben gekookt hebben we
onszelf ook lekker getrakteerd op een romantisch dinertje!
Airco aan en op naar Kings Canyon! Deze plek iets te noorden van Uluru is echt heel mooi door de steile afgronden midden in de Outback. Onze moeders zullen de foto's waarschijnlijk heel eng vinden,
zittend op een randje boven de afgrond. Maar moeders we hebben wel aan jullie gedacht hoor, er zit gewoon een stuk grondje onder die rand!
De volgende dag zaten we precies op de helft van onze reis in Glen Helen in de West MacDonnell Ranges (ten westen van Alice Springs)! Als eerste hebben we de Namatjira Drive gedaan, met een aantal
detours om mooie wandelingen te doen, te zwemmen in een groot meer tussen de rotsen (Ormiston Gorge) en in de Simpsons Gap de bijzondere Black Footed Rock Wallabies te zien. Hierna zijn we ook nog
naar het Desert Park geweest (een dierentuin gericht op woestijndieren in Australië) om een vette roofvogelshow te zien met adelaars enz.
Na een nachtje op een gratis camping naast een benzinestation te hebben gestaan waren we weer terug in Coober Pedy. Julia's matje was bijna ontploft dus hebben we nu niet ondergronds gekampeerd
maar ondergronds geslapen in een kamer met een lekker tweepersoonsbed! Genieten toch na al die nachten op je matje. Eenmaal in Port Augusta aangekomen en na een nieuw matje te hebben gekocht voor
Julia, hebben we weer op een gratis camping geslapen. We werden wakker; was het gewoon 12 graden en aan het regenen. Dus de plannen om nu nog meer dagen te gaan kamperen of te gaan hiken waren
meteen van de baan. Op de terugweg naar huis nog even een wijnproeverij gedaan in de Clare Valley.
Vanaf vandaag hebben we een eigen huis; precies naast het huis van Marlene waar we ons avontuur zijn begonnen, voor de komende 5 weken! En als alles goed gaat is Julia ook vanaf morgen dan echt
geregistreerd als dierenarts en kan ze dus op zoek naar werk. Hopelijk gaan we nu beetje geld verdienen om ons grote avontuur verder te kunnen bekostigen.
En wat natuurlijk ook heel leuk nieuws is: Julia's moeder, broer en schoonzus hebben tickets geboekt om ons na kerst te komen opzoeken en samen met ons nog een paar weken te reizen!!!
