We doen hier tegenwoordig zoveel, dat er zo nu en dan dingen bij in schieten in de blog. Op verzoek van Jessica en omdat het kan, hier toch nog even een kort verhaal over onze week Tasmanië!

De reis naar het eiland toe ging met de boot, de Spirit of Tasmania, en duurde maar liefst 9 uur. Na de eerste nacht tussen de wallabies te hebben gekampeerd, reden we de volgende ochtend naar Cradle Mountain National Park. Aldaar zijn we gelijk gaan wandelen om Dove Lake heen. Mama liep wat vooruit en vertelde ons heel rustig dat ze even om een slang heen gewandeld was. Op 1 meter afstand (Quote "die lag daar gewoon heel rustig")... Ter info: ze durft 's nachts niet eens de tent uit vanwege de wallabies, maar langs een (waarschijnlijk giftige) zwarte slang op een meter afstand wel!!! Daarna reden we naar de enige camping in de buurt langs ongeveer 10 borden waarop stond dat het vol was. Gelukkig konden ze 2 kleine tentjes nog wel kwijt. Wij bijna niet, want de grond was puur steen, dus de haringen moesten aan bomen en achter grote rotsen vastgezet worden. ' s Nachts ging het ook nog regenen t/m de ochtend, dus echt een leuke kampeernacht kunnen we het niet noemen.

De volgende dag zijn we naar Marion's Lookout gewandeld. 's Middags besloten we dus een cabin te huren in Queenstown. Geen slechte keuze, want een heftige thunderstorm was op komst. Diezelfde thunderstorm bleek achteraf ook bosbranden te hebben veroorzaakt in Cradle Mountain park, waar wij net vandaan kwamen. Zelfs zo erg dat de camping en alles geëvacueerd moest worden. De volgende dag hebben we een treinrit gemaakt in een oude stoomtrein door het regenwoud (Western Railway). Dat deed z'n naam eer aan, het regende de hele dag en was maar liefst 12 graden. Jaja, ook wij hebben het koud gehad hier in Australië!

De reis vervolgde naar Hobart, vooral veel kilometers gemaakt. Alle cabins zaten vol, dus uiteindelijk zijn we in een hostel gaan slapen, uit eten geweest met de lekkerste steak ooit! We wilden de dag daarna eigenlijk naar MONA, een schijnbaar beroemd museum, maar vanwege een festival kon je er niet in. Dus doorgereden naar Freycinet Peninsula. Daar gingen we free campen bij Friendly Beaches, heel erg mooi, met allerlei afgelegen privèstranden. Helaas was de weg naar deze camping toe unsealed en nogal hobbelig. Iets dat we de dag daarna moesten bezuren. Want jawel, onze prachtige Toyota Camry begaf het... Op de weer sealed road brak de uitlaat af bij de motor en waren we dus gestrand. Godzijdank hadden we telefoonbereik (dat was niet zo op de unsealed road). Na lid te zijn geworden van de Australische ANWB (RAA), kon er een mannetje komen. Omdat het weekend was en we maandag de boot terug moesten hebben, was het even spannend of het goed zou komen, maar de beste man besloot ons bij zijn 'thuisgarage' te helpen en de boel weer aan elkaar te lassen.

Om 1 uur konden we dus gewoon weer op pad, en zijn we naar een wildlife park gegaan, met name voor de Tasmaanse Duivels. Daarna gekampeerd. Volgende dag op weg naar Latrobe, waar de temperatuur inmiddels weer verdrievoudigd was. Daar gingen we om 7 uur 's avonds met een geweldig oud mannetje op een platypus tour. We waren de enige deelnemers, maar hij heeft ons zo'n 5 wilde vogelbekdieren laten zien. Zo leuk en bijzonder dat René en Julia de volgende ochtend zowaar om 6 uur op gingen om ze nog een keer zelf te bekijken bij zonsopkomst.

Diezelfde ochtend zijn we weer ingecheckt op de Spirit of Tasmania (deze was vertraagd, omdat een paar dagen eerder in de storm de boot was losgeraakt en bijna was gestrand op het strand van Melbourne).

Dat was het Tasmaanse avontuur!

groetjes!